Hathaway Motor Company

In 1975 ontwierp de Amerikaanse architect Mark Goyette een roadster op het chassis van een Triumph. Hij noemde zijn ontwerp Hathaway. Wat deze kitcar zo bijzonder maakt, is dat het een compleet nieuwe auto is. De Hathaway doet weliswaar denken aan Engelse auto's uit de jaren ’30 van de vorige eeuw, maar is geen replica van een bestaand model.

Bovendien bouwde Goyette zijn kitcar op de Britse Triumph en niet, zoals toen meestal gebeurde, op een Volkswagen. In die tijd kon je in de Verenigde Staten voor ongeveer 500 dollar een oude Triumph kopen. Leuk detail is dat de koplampen wél van VW zijn, van een Kever.

In 1979 was het prototype af en met deze roadster ging Goyette naar autoshows op zoek naar kopers.

In 1981 richtte hij de Hathaway Motor Company op en werd er een fabriek gebouwd in San Diego. Datzelfde jaar werd de eerste Hathaway gebouwd. Mark Goyette schreef mij dat deze bordeauxrode Hathaway de auto is waar ik met veel plezier in rij!

Er werden niet veel Hathaways en kits geproduceerd. Waarschijnlijk waren het er maar 4. Zelfs Goyette weet het niet precies, omdat hij geen archief bijhield.

Op een van de autoshows waar HMC zich presenteerde - de Hershey Car Show in oktober 1982 - hebben Natt en Mark Goyette elkaar ontmoet. Natt had zijn kit Hathaway 4 net een maand ervoor gekocht en kreeg van Mark de indruk dat hij de laatste kit kocht die de Hathaway Motor Company maakte. Goyette was toen waarschijnlijk al bezig met de verkoop van zijn bedrijf. 

Mark Goyette ging andere dingen doen: bekend werd hij van de film Ferris Bueller's Day Off waarvoor hij de Ferrari replica bouwde die in de beroemde scène door het raam rijdt en in de diepte stort. Daarna ging hij zich bezig houden met het restaureren van oldtimers. In 1999 werd een door hem gerestaureerde Daimler Double Six uit 1932 verkozen tot ‘Best of Show’ op het Pebble Beach Concours de Elegance.

Vintage Motor Works

Mark Goyette e-mailde mij dat hij rond 1982/1983 zijn gehele bedrijf aan Chuck Hunter verkocht: de mallen, het gereedschap en ook een Hathaway. Dit was mijn auto: het bordeauxrode exemplaar, de eerste die Goyette bouwde na het prototype.

Chuck Hunter was geïnteresseerd in snelheid en in antieke vliegtuigen. In WOII was hij gelegerd in Engeland en Duitsland en vloog hij een Gypsy Moth bij de U.S. Air Force. Vanwege zijn interesse in klassieke vliegtuigen had hij later het bedrijf Aerosport in Sanoma (Califonia, USA).

Na de overname van HMC begon Hunter met Vintage Motor Works. Hij veranderde de naam van Hathaway naar Hunter en pastte het ontwerp enigszins aan. Hij verkocht zowel kits als compleet gebouwde auto's op een chasis van TR4 of TR6.

In de folders van VMW en in artikelen die over de Hunter verschenen, is de Hathaway te zien die Hunter van Goyette overnam. De roadster werd gepresenteerd onder de naam Hunter, maar was dus in feite Hathaway 1.

In 1984 stierf Chuck Hunter onverwacht. In artikelen heb ik gelezen dat hij waarschijnlijk 15 auto's en kits maakte. Zijn partner Lisa LaBoskey maakte waarschijnlijk nog 1 kit voor ze het bedrijf rond 1987 verkocht.

De Buyser Roadster

November 2011 kreeg ik een mailtje van Danny uit België. Hij schreef dat hij van verbazing bijna van zijn stoel viel toen hij mijn website ontdekte. Rond 1999 had hij ook zo’n auto gekocht, maar dan een DB Roadster, genoemd naar de bouwer Jan De Buyser uit de buurt van Antwerpen.

Danny was Jan echter uit het oog verloren en pas later - toen ik contact kreeg met de Duitse eigenaren van de mallen - achterhaalde ik het telefoonnummer van Jan De Buyser. Ik had nog nooit eerder iemand zo blij gemaakt met een telefoontje. Hij viel eerst stil toen ik vertelde over mijn kitcar en stopte vervolgens niet meer te vertellen over de auto die zo’n belangrijk deel van zijn leven was.

Jan was volgens eigen zeggen in 1987 naar Californië gegaan en had daar de rechten en de mallen uit de erfenis van Chuck Hunter gekocht. Tot hij in de jaren ’90 een ernstig motor ongeluk kreeg en in een rolstoel belandde, produceerde hij 6 kits en complete auto’s.

Door de omstandigheden was hij gedwongen in 1996 alles, inclusief de eerste De Buyser Roadster die hij bouwde, te verkopen aan twee Duitse jongens: Marcel Christ en Thomas Wiegand. Hij hield een exemplaar van de carosserie omdat hij ervan droomde nog eenmaal een De Buyser Roadster voor zichzelf te bouwen.

In de zomer van 2015 reed ik met een klein tentje naast me naar België om Jan mijn auto te laten zien. De reis duurde een paar dagen. Hathaway 1 rijdt nu eenmaal niet zo comfortabel, na honderd kilometer voel ik mijn rug... Het was een mooie rit, ik nam de B-wegen en kampeerde op boerencampings. Ik belde Jan dat ik eraan kwam. Hij stond me huilend van ontroering aan de kant van de straat op te wachten.
Een paar dagen heb ik bij Jan gelogeerd. Bijzondere dagen, want Jan was een eigenzinnige man, niet makkelijk voor zijn familie en zijn omgeving. Hij bouwde een fantastische auto. Zijn archief en het stuur van zijn geliefde auto gaf hij aan mij. Het stuur staat naast mijn stoel.

Jan is op 7 januari 2016 overleden. Zijn De Buyser Roadster rijdt in Berlijn.

Hunter Roadster

Alcraft Motor Company

Tripos Hunter

Net toen ik dacht dat ik de geschiedenis van de Hathaway Hunter bijeen gesprokkeld had, kreeg ik een mailtje van Pat uit de VS. Hij had van een kennis die in de jaren ’80 bij de firma Tripos werkte een foto gekregen en een verhaal gehoord dat vragen opriep.

Pat schreef mij dat op de foto de eerste Tripos Hunter te zien is die eind jaren ’80 gebouwd was door de firma Tripos. Dit bedrijf had de rechten, de mallen en de gehele voorraad losse onderdelen uit de erfenis van Chuck Hunter gekocht. De foto is op het terrein achter het bedrijf gemaakt.
Of en aan wie de auto verkocht is, is mij niet bekend.

Maar Jan De Buyser had in 1987 toch ook de mallen gekocht? Hoe is dit mogelijk?

Zou het zo gegaan kunnen zijn: de mallen kunnen maar een aantal keren gebruikt worden. Daarna gaat de kwaliteit achteruit, waardoor er nieuwe afgietsels gemaakt moeten worden. Het lijkt mij aannemelijk dat Chuck Hunter de mallen van Goyette heeft laten dupliceren.

Waarschijnlijk was het bedrijf van Hunter na zijn dood met de nieuwe mallen net aan Tripos verkocht toen Jan De Buyser bij de erfgenamen van Chuck Hunter op de stoep stond. Kan het zo zijn dat de erfgenamen van Chuck Hunter de originele mallen van Mark Goyette nog hadden liggen en dat ze die aan de Belg hebben meegegeven?

Toen ik mijn theorie aan Jan De Buyser voorlegde, vertelde hij me dat hij ooit door een Engelse journalist van diefstal van het ontwerp was beschuldigd. Een beschuldiging die hij indertijd niet begreep, hij had immers de rechten en de mallen gekocht. Jan vertelde mij dat de mallen in zeer slechte staat waren; hij op zijn beurt heeft ook weer nieuwe afgietsels laten maken. 

Hathaway 1

Dank je wel!

Het is bijzonder om de geschiedenis van je auto te kunnen reconstrueren en haar te zien in auto magazines. Prachtige foto's van Hathaway 1 en de mensen die in haar gereden hebben:

• Ontwerper Mark Goyette.
• Chuck Hunter van Vintage Motor Works die vele kilometers aflegde in Hathaway 1. Op de enige foto die ik van hem heb, staat hij naast mijn auto.
• Eerste eigenaar Bruce Reeves in een werkelijk prachtige reportage in de Kit Car Illustrated bij de Golden Gate Bridge in San Francisco.

En nu rij ik met ontzettend veel plezier in mijn Hathaway en net zo veel plezier heb ik beleefd aan het ontrafelen van haar geschiedenis.

Ik ben de eigenaren van Hathaway 4 erg dankbaar dat ze hun archief voor mij geopend hebben:

• Natt & Sue uit Pennsylvania (US)

Ook wil ik de volgende mensen heel hartelijk danken:

• Mark & Irene Goyette
• Patrick MacAuley
• Kurt & Marietta
• Bruce Reeves
• Thomas Wiegand
• Hugh
• Danny
• Ed van de Beek
• Jamie Palmer
• Álvaro Toledo Ruiz